Արթյուր Ռեմբո
Ամռան լազուր երեկոյան ես կգնամ անտառ ու արտ,
Թարմ կանաչը տրորելով ու լողալով հասկի ծովում
Կերազեմ... ինձ պարուրող ու արբեցնող հովը հանդարտ
Կզրուցի վարսերիս հետ՝ մեղմ շշուկով և անտրտում:
Լռության մեջ ես չեմ խորհի ու չեմ խորշի աշխարհից սին,
Սերն է անմար, բոցկլտացող սրտիս խորքում լոկ ինձ գգվում:
Կթափառեմ հեռու-հեռվում գնչուի պես... և միասին
Բնության հետ՝ ինչպես սիրող մի էակի կրքոտ գրկում:
Բնագիր
Հայերեն թարգմանությունը՝ Տ. Աբգարյանի